Debat in Den Haag
Deze week sprak de Kamer over de initiatiefnota van Songül Mutluer. Het blijft aangrijpend om te zien dat geweld binnen relaties nog zo vaak levens kost. Als gerechtsdeurwaarders kunnen we het niet oplossen, maar wel bijdragen door signalen te zien en niet weg te kijken.
De voordeur als grens
Voor ons is dit geen ver-van-ons-bedshow. Gerechtsdeurwaarders komen vaak in situaties waar de spanning hoog is. Meestal draait het om schulden of een vonnis, maar soms voel je dat er meer speelt. Het signaleren van huiselijk geweld is niet onze formele taak, maar soms kom je situaties tegen die je niet kunt negeren. En dan schakelen we de wijkagent in. Want sommige zorgen kun je niet naast je neerleggen.
Een campagne die ons raakt
Donderdag gaat de campagne tegen femicide van start. De cijfers zijn schokkend: elke acht dagen verliest in Nederland een vrouw haar leven door geweld van een (ex-)partner. Achter zo’n cijfer zit een gezin, een lege stoel, een toekomst die stopt. Wij komen niet als hulpverlener, maar staan vaak wel letterlijk aan de voordeur. Soms zie je spanning, voel je dat er meer speelt dan een openstaande rekening. Het zijn momenten die je niet zomaar van je afschudt. Deze campagne herinnert ons eraan dat wegkijken geen optie is. Ook wij kunnen, in onze rol, verschil maken door signalen te zien en door te geven.
Wat dit ons leert
De rechtsstaat is er om te beschermen. Van afspraken, van eigendom, maar vooral van veiligheid. Als geweld binnenshuis verborgen blijft, faalt die bescherming. Dan is elke schakel die iets kan signaleren van waarde. Ook de onze.
Samen kijken, niet wegkijken
Geen enkel beroep kan dit alleen oplossen. Het vraagt samenwerking van politie, hulpverlening, politiek. En ook van ons, gerechtsdeurwaarders. De vraag is simpel en moeilijk tegelijk: durven we te zien wat we liever niet zien? Want uiteindelijk gaat recht niet alleen over regels. Het gaat over de zekerheid dat je thuis veilig bent.