Hoge verwachtingen, beperkte ruimte
In 2025 werd opnieuw duidelijk hoe groot de verwachtingen zijn geworden. Van burgers die duidelijkheid en respect verwachten. Van schuldeisers die rekenen op een zorgvuldige en tijdige uitvoering. En van de overheid, die vraagt om snelheid, maatwerk en oog voor kwetsbare situaties. Tegelijk vraagt het recht om voorspelbaarheid en gelijke behandeling.
Die twee werelden raken elkaar dagelijks in het werk van de gerechtsdeurwaarder. Wat voor de één voelt als een harde maatregel, is voor de ander het sluitstuk van een proces waarin afspraken niet zijn nagekomen. Dat verschil in perspectief verklaart veel van de reacties die we zien, ook in het publieke debat.
Menselijk werken binnen duidelijke grenzen
De menselijke maat wordt soms gezien als iets wat je kunt inzetten wanneer de ruimte er is. In de praktijk is het onderdeel van het werk zelf. Menselijkheid zit niet in het loslaten van regels, maar in het uitleggen ervan. In het gesprek, in de toon en in het serieus nemen van de situatie van mensen. Ook wanneer de boodschap niet is wat iemand had gehoopt.
Dat vraagt vakmanschap. En het vraagt om het vermogen om teleurstelling te dragen, bij mensen die te maken hebben met schulden, maar ook bij schuldeisers die duidelijkheid nodig hebben. Dat deel van het werk blijft vaak onzichtbaar, terwijl het essentieel is voor een zorgvuldige en rechtvaardige uitvoering.
Het ongemak hoort erbij
Een beroep dat raakt aan geld, onzekerheid en verlies zal nooit alleen positieve reacties oproepen. Dat geldt voor iedereen die in deze keten werkt. Dat ongemak is geen teken dat het werk niet goed wordt gedaan, maar een realiteit van het vak. Wat telt, is hoe je ermee omgaat. Door professioneel te blijven, door uitleg te geven en door lastige gesprekken niet uit de weg te gaan.
Ik zie dagelijks een beroepsgroep die die verantwoordelijkheid serieus neemt. Die zoekt naar balans, ook wanneer het beeld van buiten niet altijd aansluit bij de dagelijkse praktijk.
Met aandacht verder
Aan het einde van het jaar past geen verdediging, maar wel een heldere constatering. Het werk van gerechtsdeurwaarders staat in het volle zicht en dat zal zo blijven. Dat vraagt om blijven uitleggen wat het vak inhoudt, wat mensen van ons mogen verwachten en waar de grenzen liggen.
Met dat besef kijk ik vooruit naar 2026. Met vertrouwen in het vakmanschap van collega’s, en met de overtuiging dat begrip groeit door zorgvuldigheid en herhaling. Niet door incidenten, maar door dagelijks werk dat recht doet aan alle betrokkenen.
Voor nu wens ik iedereen rustige feestdagen en een jaarwisseling met ruimte om met aandacht en toewijding verder te gaan.